Bloemsierkunst Anne-Moon in Dalfsen

Bij iedere brief dachten we: gelukkig, daar hebben we mr. B voor

Door Erna Ekkelkamp

DALFSEN – Bloemen houden van mensen. Ook in tijden van recessie. Dat geldt zeker voor de bloemen van de Dalfser bloemenzaak De Anne-moon. Na een spannende periode, maakten zij dankzij Bernhard Kootstra in het najaar van 2012 een doorstart in hun nieuwe pand.

Na een leven lang ervaring te hebben binnen de bloemenbranche, ging in 2004 voor Anne Dijk en Gert Hulleman met het openen van bloemenwinkel Anne-moon, een langgekoesterde wens in vervulling. Vol enthousiasme runden ze hun zaak aan het Burgemeester van Bruggenplein en dat wierp al snel zijn vruchten af. Waar links en rechts collega’s hun winkels moesten sluiten vanwege de recessie, bleef de Anne-moon groeien en bloeien. Maar in 2011 pakten donkere wolken zich samen boven hun winkel. Want doordat hun verhuurder het pand moest verkopen, zouden zij op straat komen te staan.

Bezwaarschriften
Dat het centrum van Dalfsen zou worden uitgebreid, was al geruime tijd bekend. Naast de Anne-moon zouden een nieuwe Albert Heijn en wat kleinere winkels worden gebouwd. Prima, vonden Anne en Gert, maar hun buren dachten daar anders over. “Er werden bezwaarschriften ingediend omdat de omliggende bewoners het bevoorradingsverkeer van- en naar de supermarkt niet zo zagen zitten”, vertelt Gert. “Dus moest er een oplossing worden gezocht. Die werd door de gemeente vrij snel gevonden. Als ons pand zou wijken, dan zou er aan de voorzijde van de supermarkt een inrit naar het magazijn gemaakt kunnen worden en dan zou niemand hinder hebben van het vrachtverkeer.”

Onkostenvergoeding
Het leek voor iedereen de beste oplossing, behalve voor Anne en Gert. Want waar moesten zij naartoe? “Onze verhuurder besloot al snel zijn pand te verkopen, dus waren wij genoodzaakt een nieuw onderkomen te zoeken”, vertelt Anne. “We informeerden bij de gemeente hoe het zat met de onkostenvergoeding die we zouden krijgen voor onze gedwongen verhuizing en kregen te horen dat de gemeente alleen de verhuiskosten zou betalen. Dat viel ons tegen, want ons kostenplaatje was vele groter: we zouden een paar weken dicht moeten, we zouden een nieuw pand moeten inrichten en al ons briefpapier en dergelijke vervangen. Dat er iets gedaan moest worden was duidelijk, maar omdat wij niet wisten hoe wij het aan moesten pakken, riepen we de hulp van Bernhard Kootstra in. We kenden hem, omdat hij mijn ouders jaren geleden in een soortgelijke situatie uitstekend heeft geholpen. Bovendien is hij een Dalfsenaar en goed op de hoogte van de plaatselijke bouwplannen.”

Rustig blijven
Het belangrijkste dat het echtpaar van Bernhard leerde, was om niet van slag te raken en rustig af te wachten op de dingen die zouden komen. “Wij waren wel wat paniekerig, want als huurder voelden wij ons echt een beetje het ondergeschoven kindje. Maar Bernhard wist heel goed in te schatten wat er op welk moment moest gebeuren”, vertelt Gert. “Omdat wij inzagen dat wij onze energie beter in de winkel konden steken dan in negatieve zaken, hebben we het proces volledig aan hem overgelaten.”

Onderhandelingen
Na een lange weg vol moeilijke brieven en gesprekken met gemeente, advocaten en deurwaarders, hoorden Anne en Gert dat het voormalige ABN-Amro kantoor in de verkoop zou gaan. “We hebben eerst gekeken of we het zelf konden kopen, maar dat lag ver boven onze begroting”, zegt Gert. “Toen wij viavia hoorden dat er een andere koper was, hebben wij aangegeven dat wij de benedenverdieping eventueel wel wilden huren. Ook dit deel van het traject heeft Bernhard voor ons geregeld en dat was maar goed ook, want het bleek dat er geen winkelbestemming op het pand zat. Tijdens de onderhandelingen heeft hij een clausule weten in te bouwen, waarin stond dat de huur niet doorging als er geen winkelbestemming op het pand zou komen.”

Verbetering
Uiteindelijk ging het allemaal toch nog redelijk snel en kon de Anne-moon in september 2012 de deuren van haar nieuwe onderkomen aan Kerkplein openen. “Eigenlijk is het een grote verbetering”, vindt Anne. “We liggen nu veel meer in de winkelroute, het pand is prachtig en de verhuurder denkt echt met ons mee. We zijn er beslist op vooruitgegaan. Maar zonder de hulp van Bernhard hadden we het nooit gered. Hij had de zaak steeds onder controle, hij kende de dossiers en wist precies waar hij het over had. We hadden het volste vertrouwen in hem. Dus zeiden we steeds als er weer een brief binnenkwam: gelukkig, daar hebben we mister B. voor.”